The Great Stink merujuk kepada tempoh pencemaran yang teruk dan bau busuk yang melanda kota London pada musim panas 1858. Ia disebabkan oleh kumbahan yang tidak dirawat yang dibuang terus ke Sungai Thames, yang merupakan sumber air utama untuk bandar. Baunya menjadi tidak tertahankan sehingga dikatakan menyebabkan orang ramai muntah dan pengsan. The Great Stink adalah panggilan bangun untuk pegawai bandar dan membawa kepada perubahan ketara dalam cara pengurusan kumbahan.
Pada masa ini, London mengalami pertumbuhan penduduk yang pesat, dan sistem kumbahan sedia ada sedang bergelut untuk menampung permintaan yang semakin meningkat. Sistem kumbahan terdiri daripada rangkaian paip kecil yang mengalir ke sungai, tanpa sebarang rawatan atau penapisan. Akibatnya, kumbahan mentah, termasuk sisa manusia dan efluen industri, mengalir terus ke sungai. Ini membawa kepada pengumpulan sisa dan pencemaran, yang memburukkan lagi semasa musim panas apabila paras air sungai rendah dan bertakung.
The Great Stink mempunyai akibat kesihatan yang teruk bagi penduduk London. Air sungai yang tercemar merupakan tempat pembiakan penyakit seperti taun dan kepialu. Bau busuk meresap ke dalam bandar, menyukarkan orang ramai menjalani kehidupan seharian. Banyak perniagaan menderita apabila pelanggan mengelak kawasan berhampiran sungai kerana bau yang tidak dapat ditanggung. Keadaan menjadi sangat teruk sehinggakan ahli Parlimen terpaksa menangguhkan persidangan kerana bau busuk.
The Great Stink mendorong tindakan daripada kerajaan. Mereka melantik sebuah jawatankuasa, yang dikenali sebagai Suruhanjaya Pembetung Metropolitan, untuk mencari penyelesaian kepada masalah itu. Salah satu tokoh penting yang terlibat dalam usaha ini ialah Sir Joseph Bazalgette, seorang jurutera awam yang mereka bentuk sistem kumbahan baharu untuk London. Rancangannya melibatkan membina rangkaian pembetung bawah tanah yang luas untuk mengangkut kumbahan dari bandar dan keluar ke Muara Thames, di mana ia boleh dibuang dengan selamat tanpa menyebabkan pencemaran.
Pembinaan sistem pembetung Bazalgette bermula pada tahun 1859 dan mengambil masa beberapa tahun untuk disiapkan. Ia melibatkan menggali batu terowong dan membina stesen pam untuk mengangkut kumbahan dari kawasan perumahan. Sistem baharu itu juga termasuk kemudahan rawatan di mana kumbahan boleh ditapis dan dinyahjangkit sebelum dibuang ke sungai. Ini menandakan peningkatan ketara berbanding sistem sebelumnya, yang hanya membuang kumbahan mentah ke dalam sungai.
Penyiapan sistem pembetungan Bazalgette menandakan berakhirnya Great Stink dan membawa peningkatan yang berkekalan dalam kesihatan awam dan sanitasi di London. Sistem baharu ini telah banyak mengurangkan tahap pencemaran di Sungai Thames dan membantu mencegah wabak penyakit bawaan air. Ia juga menjadi contoh kepada bandar-bandar lain di seluruh dunia untuk melabur dalam sistem rawatan kumbahan yang betul.
Kesimpulannya, Great Stink adalah detik yang menentukan dalam sejarah London yang menekankan keperluan untuk pengurusan kumbahan yang betul. Bau yang tidak dapat ditanggung dan risiko kesihatan yang dikaitkan dengan kumbahan yang tidak dirawat mendorong kerajaan untuk mengambil tindakan dan melabur dalam sistem pembetungan baharu yang direka oleh Sir Joseph Bazalgette. Sistem ini merevolusikan amalan sanitasi di London dan menetapkan standard untuk bandar di seluruh dunia.
